Flip Heus

Zelf leren opstellingen begeleiden, de inzichten van mijn eigen shit leren vertalen, leren trouwer te zijn aan mijzelf, was voor mij enorm bevrijdend. Niet per se leuk of makkelijk, maar wel bevrijdend.  

​

Mijn hele leven ben ik bezig geweest te doorgronden hoe mensen werken. Bij mij thuis was het onveilig. Mijn ouders hadden vaak en veel ruzie en dus werd ik het goedlachse kind dat probeerde zo zijn ouders bij elkaar te houden. Uiteindelijk zijn ze gescheiden toen ik vijf jaar oud was. De financiële nasleep heeft negen jaar geduurd wat aan alle kanten spanning en verwijten opleverde. Sinds mijn twaalfde heb ik geen contact meer met mijn vader. 

​

In mijn systeem zitten patronen van incest, fysieke en geestelijke mishandeling en een waterval aan voorbeelden hoe je druk kunt uitoefenen op een ander door het achterhouden van geld. Ook heeft de tweede wereldoorlog mijn systeem behoorlijk doen schudden. Beide opa’s werkte indirect mee met de Duitsers, één als inkoper bij een staalfabrikant, de ander als bepalende man bij de Nederlands Spoorwegen. 

​

Mijn zoektocht naar hoe mensen werken heeft mij via de Vrije Hogeschool en Creatieve Therapie gebracht bij de Universiteit voor Humanistiek. In de Master werd ik gegrepen door het krachtenveld van organisaties en het effect wat dit heeft op het individu. Ik ben afgestuurd op het Laweiplein in Drachten met een scriptie over hoe het gevoel van ongemak de mens kan dienen.  
Het systemische werk en familieopstellingen kwamen op mijn pad na de frustratie over een opdracht die ik deed bij de Belastingdienst. Voor mijn gevoel bleven mijn interventies steken op de bovenlaag terwijl ik op de onderstroom weinig zag veranderen. Bij Hylke Bonnema leerde ik heel diep opstellen door, zonder ingestudeerde zinnen, zichtbaar te maken wat niet gezien of gevoeld is. Daarmee wordt het zelfhelend vermogen van een systeem geactiveerd en komt er, na een golf emotie, ruimte voor een diepe ontspanning. Daar voeg ik met Re-Flip persoonlijke begeleiding voor een goede intergratie aan toe. Dit doe ik omdat ik heb gemerkt dat mensen het lastig vinden inzichten uit opstellingen naar de eigen context te vertalen.   

​

Ik heb het geluk dat ik met mijn grote liefde een nieuw systeem heb mogen creëren waarin liefde en ruimte voor elkaars emoties de boventoon voert. Langzamerhand is voor mij dissociëren de uitzondering in plaats van de regel.   
Zelf vader zijn heeft het begrip voor mijn vader ook enorm verdiept. Het heeft mij een tijd gekost ook dit mannelijke deel op een gezonde manier te integreren. Inmiddels durf ik vol te staan voor wie ik ben. Ik help je graag daar ook te komen.